شخصيت نمايشي

افراد مبتلا به اختلال شخصيت نمايشي، تحريك پذيرند و بسيار نمايشي و برونگرايانه رفتار مي‌كنند. اين بيماران معمولا رابطه هاي طولاني ندارند و نمي‌توانند دلبستگي شان را حفظ كنند. اين افراد رفتارهاي بسيار اغراق آميزي دارند، مثلا فردي را كه تازه با او آشنا شده اند را به گرمي در آغوش مي‌گيرند و يا به يك موضوع بسيار كوچك بلند بلند مي‌خندند. شخصيت هاي نمايشي معمولا سعي مي‌كنند از طريق اغراق هاي هيجاني، عشوه گري و رابطه جنسي ديگران را فريب دهند و توجه آن ها را به دست آورند. در صورتي كه شدت اين اختلال بسيار بالا باشد در دسته‌ي اختلالات رواني جاي مي‌گيرد.

نشانه هاي اختلال شخصيت نمايشي

اين بيماران نشانه هاي متعددي دارند كه برخي از آن ها را نام مي‌بريم:

_تنها در صورتي ناراحت و افسرده نيستند كه در مركز توجه ديگران باشند.

_لباس هاي تحريك آميز مي‌پوشند و اغواكننده رفتار مي‌كنند.

_احساساتشان به سرعت تغيير مي‌كند.

_طوري رفتار مي‌كنند كه انگار در حال اجراي تئاتر هستند.

_در نشان دادن احساسات بسيار اغراق مي‌كنند اما هيچ حس صميميتي در رفتارشان وجود ندارد.

_افراد مبتلا به اختلال شخصيت نمايشي همواره به دنبال اين هستند كه ديگران آن ها را تاييد كنند.

_اهميت بسيار زيادي به ظاهرشان مي‌دهند.

_به راحتي تحت تاثير ديگران قرار مي‌گيرند و فريب مي‌خورند.

_به طرز بيمار گونه اي به انتقاد و تاييد ديگران حساس هستند و واكنش نشان مي‌دهند.

_بسيار تكانشي و عجولانه تصميم مي‌گيرند و رفتار مي‌كنند.

_از كارهاي تكراري خسته مي‌شوند و به همين دليل معمولا كارهايشان را نيمه كاره رها مي‌كنند و به دنبال كار جديدي مي‌روند.

_بسيار خودخواه هستند و اهميتي به ديگران نمي‌دهند.

_در حفظ روابط شان مشكل دارند.

_براي جلب توجه اطرافيان، آن ها را تهديد مي‌كنند و حتي ممكن است اقدام به خودكشي كنند.

دلايل ابتلا به اختلال نمايشي

دليل قطعي اختلال شخصيت نمايشي هنوز مشخص شده نيست اما تحقيقات نشان داده اند كه احتمالا تركيبي از عوامل وراثتي و محيطي در بروز اين اختلال نقش دارند. مثلا وجود يك بيمار هيستريونيك در خانواده احتمال مبتلا شدن به اين اختلال را در فرد افزايش مي‌دهد اما اين فرضيه نيز وجود دارد كه فرد با الگو برداري از بيمار هيستريونيك، رفتار هاي او را ياد گرفته باشد.

رفتار هاي دمدمي مزاجي و غيرقابل پيش بيني والدين و يا تشويق كودك پس از انجام كارهايي خاص نيز در بروز اختلال شخصيت نمايشي موثر هستند. همچنين نحوه برخورد فرد با استرس در دوران بلوغ نيز اين اختلال را تقويت مي‌كند.

تشخيص شخصيت نمايشي

تشخيص اختلال شخصيت نمايشي به عهده روان پزشك و يا روانشناس است. در ابتدا آزمايش هاي مربوطه مانند عكس برداري از مغز و آزمايش خون صورت مي‌گيرد تا اطمينان حاصل شود كه اين رفتار ها ناشي از مصرف مواد و دارو يا بيماري خاصي نيست. در صورتي كه فرد مشكل خاصي نداشته باشد، به روانشناس ارجاع داده مي‌شود و روانشناس از طريق مصاحبه باليني، وجود اين اختلال را در فرد تشخيص مي‌دهد.

تاثير اختلال شخصيت نمايشي بر زندگي فرد

اين افراد معمولا مهارت هاي اجتماعي بالايي دارند اما آن را در جهت كنترل كردن ديگران به كار مي‌گيرند. ممكن است اختلال شخصيت نمايشي بر جنبه هاي مختلف زندگي فرد مانند زندگي اجتماعي، شغلي، عشقي و غيره تاثير منفي بگذارد. همچنين اين افراد نسبت به شكست ها بسيار حساس هستند و به شدت مستعد افسردگي مي‌باشند.

درمان اختلال نمايشي

درمان بيماران مبتلا به اختلال شخصيت نمايشي معمولا كمي سخت است چرا كه اين افراد به هيچ وجه قبول نمي‌كنند كه بيمار هستند و در صورتي به روانشناس مراجعه مي‌كنند كه مشكلاتي همچون افسردگي و شكست عشقي برايشان پيش آمده باشد. با توجه به ويژگي هايي مثل عدم علاقه به روزمرگي، درمان شان را ادامه نمي‌دهند و آن را نيمه كاره رها مي‌كنند.

موثر ترين روش درماني اختلال شخصيت نمايشي، روان درماني است. در روان درماني به فرد كمك مي‌كنند كه از احساسات خود آگاه شود و آن ها را شناسايي كند. هم چنين براي درمان افسردگي و اضطراب بيماران نمايشي، از دارو استفاده مي‌شود. توجه داشته باشيد كه درمان اين اختلال بسيار مهم است چرا كه ممكن است كاركرد فرد را در زمينه هاي مختلف به شدت مختل كند. در اين زمينه مركز مشاوره روانشناسي كانون مشوران خدمات تخصصي ارائه مي‌دهد.

براي دريافت مشاوره در زمينه اختلال شخصيت نمايشي مي‌توانيد با مركز مشاوره روانشناسي كانون مشاوران و با شماره 02122016024 تماس بگيريد. 

منبع: اختلال شخصيت نمايشي